Program o charakterze edukacyjno-publicystycznym poświęcony okresowi pokojowej rewolucji Solidarności pomiędzy podpisaniem porozumień sierpniowych a 13 grudnia 1981 roku. Autorzy cyklu proponują przypomnienie i opatrzenie autorskimi komentarzami, uwzględniającymi obecny stan wiedzy historycznej, wybranych zjawisk z lat 1980–1981. Są to zarówno wydarzenia ważkie i brzemienne w konsekwencje polityczne, jak i bardziej anegdotyczne, ale oddające ducha tamtego czasu, panujące nastroje, ówczesne powody do nadziei, radości, lęków, gniewu, ówczesne poczucie humoru, przykłady twórczości satyrycznej.
Wśród tematów poszczególnych odcinków cyklu znajdują się wydarzenia i zjawiska rozmaitego formatu: międzynarodowe, ogólnopolskie, regionalne, lokalne. Przypominamy proces powstawania i problemy z rejestracją NSZZ Solidarność, NSZZ RI Solidarność i NZS, największe strajki i akcje protestacyjne (w tym m.in. marsz głodowy), I Zjazd NSZZ Solidarność w Gdańsku, prowokacje ze strony władz PRL (np. prowokacja bydgoska), represje wobec opozycji politycznej (np. KPN), etapy przygotowań do stanu wojennego, zmiany personalne na szczytach władzy komunistycznej, reakcje władz sowieckich i innych państw Układu Warszawskiego, w tym przymiarki do interwencji zbrojnej w Polsce.
W odcinku przypominamy historię powstania „Murów”, której pierwowzorem był utwór „L’Estaca”, czyli „Słup” napisany w 1968 roku przez katalońskiego barda i antyfrankistowskiego działacza Lluisa Llacha i Grande. Jacek Kaczmarski usłyszał płytę Lacha w grudniu 1978 roku. Do melodii napisał słowa. „Mury” dały tytuł programowi artystycznemu wykonywanemu przez Jacka Kaczmarskiego, Przemysława Gintrowskiego i Zbigniewa Łapińskiego w Teatrze na Rozdrożu. Piosenka, wkrótce stała się pieśnią Solidarności, a jej refren sygnałem dźwiękowym Radia Solidarność.
W lipcu i sierpniu 1980 roku całą Polskę ogarnęły robotnicze protesty. Ich bezpośrednią przyczyną była podwyżka cen podstawowych produktów spożywczych zarządzona przez Biuro Polityczne KC PZPR. 14 sierpnia rozpoczął się strajk w Stoczni Gdańskiej, podczas którego obok postulatów ekonomicznych pojawiły się także polityczne, m.in. żądanie prawa tworzenia wolnych związków zawodowych niezależnych od PZPR, przestrzegania wolności słowa, dostępu do kontrolowanych przez partię mediów i zaprzestania represji wobec opozycjonistów. Protesty robotników w 1956 i 1970 roku władze stłumiły siłą. Tym razem strajki objęły praktycznie cały kraj. Władze zgodziły się zawrzeć Porozumienia sierpniowe, które umożliwiły powołanie ogólnopolskiego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Solidarność. Hasła solidarności pojawiały się od pierwszych strajkowych dni. Pomysł wykorzystania hasła jako nazwy Związku zaproponował Karol Modzelewski, a Jerzy Janiszewski zaprojektował słynne logo Związku. We wrześniu 1981 roku odbył się Pierwszy Krajowy Zjazd Solidarności. Na przewodniczącego wybrano Lecha Wałęsę. Od sierpnia 1980 do grudnia 1981 roku Solidarność przerodziła się w masowy ruch społeczno – niepodległościowy. W szczytowym okresie należało do niej 10 milionów członków. Działania Solidarności doprowadziły do powołania w 1989 roku pierwszego niekomunistycznego rządu z Tadeuszem Mazowieckim na czele oraz do odzyskania przez Polskę suwerenności. Solidarność była pierwszym masowym ruchem społecznym, w krajach komunistycznych. Od niej zaczęła się droga, która doprowadziła do upadku komunizmu w Europie.